Στις 21 Απριλίου 1967 ομάδα αξιωματικών του στρατού, υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, με τη συμμετοχή του ταξίαρχου τεθωρακισμένων Στυλιανού Παττακού, του συνταγματάρχη Νικόλαου Μακαρέζου και άλλων αξιωματικών του στρατού ξηράς, κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα. Οι ίδιοι έκαναν λόγο για «Επανάσταση της 21ης Απριλίου».

Συμβολίζει την αναγέννηση από τις στάχτες. Ο κόσμος μιλούσε ειρωνικά για το πουλί της Χούντας.

Ο Σπύρος Μουστακλής ήταν στρατιωτικός με αντιδικτατορική δράση και συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα του Ναυτικού. Συνελήφθη και φυλακίστηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Βασανίστηκε για περισσότερες από 45 ημέρες από ομάδα με επικεφαλής τον Αναστάσιο Σπανό. Χτυπήματα στην καρωτίδα τού προκάλεσαν εγκεφαλικό επεισόδιο και ολική παράλυση των δεξιών του άνω και κάτω άκρων. Ο πρόωρος θάνατος τον βρήκε σε ηλικία 60 ετών. Τη δήλωση αυτή για τον βασανισμό του Μουστακλή την έκανε ο Παττακός χρόνια μετά σε συνέντευξή του. Γελώντας.

Τον Ιούλιο του 1967, σε μια χουντική φιέστα στο κέντρο "Δειλινά", ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδούν σε πρώτη εκτέλεση τον ύμνο της Χούντας. Λίγες μέρες πριν, ο Μπιθικώτσης είχε λάβει την εξής επιστολή από τoν Μίκη Θεοδωράκη: «Γρηγόρη. Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα “Δειλινά” τον “Υμνο της Επαναστάσεως”. Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να καταλαβαίνεις τι πρόκειται να κάνεις. Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις. Κάθισε σπίτι σου με αξιοπρέπεια. Μην γκρεμίζεις με μια κλωτσιά αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια. Μην ακούς τους κερδοσκόπους και τους προσκυνημένους. Μη ρίχνεις στον βούρκο το όνομά σου και το όνομα των παιδιών σου, που σε λίγο θα ντρέπονται για σένα. Κάνε τον άρρωστο. Φύγε για το εξωτερικό. Εκεί μπορείς ν’ αρχίσεις μια καινούργια καριέρα. Η Μελίνα σε περιμένει. Γιατί αν εσύ ο Μπιθικώτσης, το πρωτοπαλίκαρο του Θεοδωράκη, γίνεις επίσημος τραγουδιστής της Δικτατορίας τραγουδώντας αυτό το άθλιο κατασκεύασμα, θα πρέπει να ξέρεις ότι θα γίνεις ο πιο αχάριστος και τιποτένιος προδότης που γέννησε ο Λαός μας. Στο όνομα της φιλίας μας και για χάρη της γυναίκας σου, των παιδιών σου και όλων των αμέτρητων φίλων μας, σε ικετεύω να μ’ ακούσεις για τελευταία φορά. Μετά την Πέμπτη θα είναι αργά. Πάρα πολύ αργά».

Αναφέρεται στη Δέσποινα Παπαδοπούλου, δεύτερη σύζυγο του δικτάτορα.

H εικόνα του Παττακού με το μυστρί να θεμελιώνει έργα και να κόβει κορδέλες εγκαινίων ήταν διαρκώς παρούσα στα χουντικά επίκαιρα.

Γεώργιος Παπαδόπουλος (σε ξένους ανταποκριτές): "Ας προσευχηθούμε να μην χρειάζεται ξανά γύψος. Αν χρειάζεται πάντως, θα τον ξαναβάλωμεν. Το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι να σας καλέσω για να δείτε το πόδι χωρίς γύψο."

«Διότι δε συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις. Πέρα από το γαλάζιο κύμα, το γαλάζιο ουρανό... Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, μες στο σύρμα περπατώ. Αλικαρνασσός, Παρθένι, Ωρωπός, Κορυδαλλός, ο λεβέντης περιμένει της ελευθεριάς το φως».

Αμοντάριστο υλικό από την ιστορική στιγμή της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, στις 23 Αυγούστου 1975 υπάρχει διαθέσιμο στο διαδίκτυο από το αρχείο της ΕΡΤ.

Το διαμέρισμα της Σοφίας Βέμπο βρισκόταν επί της οδού Στουρνάρα. Το βράδυ της εισβολής των τανκς στο Πολυτεχνείο, άνοιξε την πόρτα της πολυκατοικίας της και έβαλε στο σπίτι της όσους φοιτητές τρέχανε να ξεφύγουν από τις δολοφονικές επιθέσεις. Η Ασφάλεια χτύπησε το κουδούνι της αλλά εκείνη αρνήθηκε ότι συνέβαινε κάτι.